روزی خواهـــم رفت...

به پنجره ی کوچک اتاقم نگاه میــکنم

خدایــــا!

این چهره ی من است ؟؟؟

تنها تصویری از بازیهای دیروز را می بینم

و اما امروز چرا کسی با من بازی نمی کند ؟

کاغذ های دفتر خاطراتم

یخ می زند انگار می خواهند خبر از مرگ دهند!!

راستی در نبود من تو به که می اندیشی؟

جای دستان مرا چه کسی

برایت پر خواهد کرد؟

دلم می خواهد بدانم بعد از مرگ من تو برای از دست دادنم

گریه می کنی ؟

یا شادمان میشوی ؟

آری ! من خواهم رفت

با کوله باری از حسرت و نومیدی خواهم رفت...