.........

تنهای تنها....

........

بعضی چیزها را " باید " بنویسم

نه برای اینکه همه "

بخونن " و بگن " عالیه "

برای اینکه " خفه نشم"

همین !!

.....

پناهم بده...!

سلام ای چشم بارانی ! پناهم میدهی امشب ؟

سوالم را که میدانی ! پناهم می دهی امشب ؟

منم آن آشنای سالیان گریه و لبخند
و امشب رو به ویرانی ، پناهم می دهی امشب ؟

میان آب و گل رقصان ، میان خار و گل خندان
در آن آغوش نورانی ، پناهم می دهی امشب ؟

دل و دین در کف یغما و من تنها و من تنها
در این هنگام رو حانی ، پناهم می دهی امشب ؟

به ظلمت رهسپار نور و از میراث هستی دور
در آن اسرار پنهانی ، پناهم می دهی امشب ؟

رها از همت بودن ، رها از بال و پر سودن
رها از حد انسانی ، پناهم می دهی امشب ؟

نگاهت آشنا با دل ، کلامت گرمی محفل
تو از چشمم چه می خوانی ؟ پناهم می دهی امشب ؟
و من با اشک می شویم تمام شعرهایم را
پس از مصراع پایانی ، پناهم می دهی امشب ...؟

تنها...

زندونی کردن این همه فکر توی چهار دیواری مغزت سخته

مجبورم بنویسم ...

اینجا !

برای دفن کردن حرفام ، دردام ، بغضم ...

فقط بخاط اینکه خفه نشم می نویسم

من باز دلتنگم...